Usta muharrir Abdurrahman Cahit Zarifoğlu ortamızdan ayrılalı 38 yıl oldu. Niyazi Bey ile Şerife Hanım’ın oğlu olarak 1 Temmuz 1940’ta Ankara’da dünyaya gelen Zarifoğlu, okula başlamadan evvel, annesi, anneannesi ve mahalle hocalarından okuma-yazma, fotoğraf yapma ve Kur’an-ı Kerim okumayı öğrendi.
Şanlıurfa’da başladığı ilköğrenimini, 1951’de Kahramanmaraş’ta tamamlayan Zarifoğlu, babasının vazifesi nedeniyle çocukluğunu Şanlıurfa-Siverek, Kahramanmaraş ve Ankara’da geçirdi.
Zarifoğlu, lise son sınıfta edebiyat ve matematik derslerinden bütünlemeye kaldığı için 1955’te başladığı liseyi fakat 1961’de tamamladı. Kahramanmaraş’a dönerek kısa müddet vekil öğretmenlik yapan usta müellif, bir gazetede çalışmaya başladı ve bu devirde birinci şiirleri ile denemeleri, mahallî gazete ve mecmualarda okuyucuyla buluştu.
TÜRK EDEBİYATININ DEĞERLİ İSİMLERİYLE DOST OLDU
Zarifoğlu ile Türk edebiyatının kıymetli kalemlerinden Rasim Özdenören, Alaeddin Özdenören, Fazilet Bayazıt, Mehmet Akif İnan ve Ali Kutlay’ın Maraş Lisesinde başlayan arkadaşlıkları, “Diriliş”, “Edebiyat” ve “Mavera” mecmualarında sürdü. Zarifoğlu’nun yazıları, Nuri Pakdil’in Maraş’ta çıkardığı “Hamle” mecmuasında yayımlandı.
Bugün de hatırlanmaya devam eden bu arkadaş kümesi, 1956-1959’da Yenilik, Yeni Ufuklar, Türk Sanatı, Seçilmiş Kıssalar, Varlık, Yeditepe, Dost ve Pazar Postası isimli yayınlarda okurla buluştu.
Eskişehir’de Türk Hava Kurumunun uçuş kurslarına katılarak Ulusal Model Uçak B Sertifikası alan Zarifoğlu, jet pilotu olmak istediyse de kulağındaki rahatsızlık nedeniyle Hava Harp Okuluna gidemedi.
Öncülük ettiği İnkılap gazetesindeki haberlerinin yanı sıra günlük yazılar yazan ve sanat sayfası hazırlayan Zarifoğlu’nun yazıları, 1980’de okuyucuyla buluşan “Yaşamak” kitabında topladığı günlüklerinin birinci örnekleri oldu.
Usta şair, 1961’de girdiği İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Alman Lisanı ve Edebiyatı Kısmından 1971’de mezun oldu. Üniversite yıllarında, Necip Fazıl Kısakürek ile Sezai Karakoç’un, Zarifoğlu’nun kişiliği ve şiiri üzerinde büyük tesiri oldu. Cahit Zarifoğlu’nun şiirleri, 1966’da tekrar çıkmaya başlayan Diriliş dergisi ile Türk Lisanı ve Soyut mecmualarında, Cemal Süreya’nın Papirüs, Memet Fuat’ın Yeni Dergi’sinde de yer aldı.
Yazı hayatı boyunca lisedeki arkadaş kümesiyle hareket eden Zarifoğlu, 1965’te, haftalık Yeni İstiklal gazetesinin Rasim Özdenören tarafından yönetilen sanat sayfasında yer almaya başladı. Abdurrahman Cem ve Cahit Zarifoğlu imzalarıyla 13 şiir kaleme alan başarılı edebiyatçı, bu şiirleri 1967’de yayımladığı “İşaret Çocukları” kitabına aldı.
İLK KİTABINI KENDİ PARASIYLA BASTIRDI
Almanya’da Goethe Enstitüsünün lisan eğitimi kurslarına giden, otostop yaparak Avrupa’yı dolaşan ve kısa mühlet tercümanlık da yapan Zarifoğlu, 1969-1970’te “Hakimiyet” gazetesinde teknik sekreter olarak çalıştı.
Zarifoğlu, 1972-1973’te İstanbul’daki bir kolejde Almanca öğretmeni olarak vazife yaptı. İstanbul Tuzla’da 1973’te yedek subay olarak başlayan ve Kars’ta devam eden askerlik misyonunu 1975’te Kıbrıs’ta tamamlayan şair, askerliğin çabucak akabinde Makine Kimya Sanayisi Kurumunda memur olarak çalışmaya başladı.
Edebiyat etraflarında ilgiyle karşılanan birinci kitabını kendi parasıyla bastıran ve gereğince dağıtamadığı için büyük kısmı elinde kalan Zarifoğlu’nun eylül 1973’te çıkan ikinci kitabı “Yedi Hoş Adam” en bilinen yapıtlarından biri oldu.
Usta şair, kendisi ile ilgili yaptığı bir açıklamada, “Bir yerde çok titiz bir beşerim, bir bakıma da hiç titiz değilim. Görünüşte bir düzensizlik içindeyim ancak her şey zihnimde benim de şaştığım bir disiplin ve nizam içindedir. Şu masanın halini görüyorsun. Çekmeceler de o denli ancak söyleyin bir şey, onu gözüm kapalı çıkarayım. Hayatım da o denli. Bir telaş içinde parçalanmış üzereyim. Fakat saati saatine programlanmışımdır. Şiiri de ne vakit yazacağımı biliyorum. Memur üzere. Durum o denli gerektiriyor.” sözlerini kullanmıştı.
“İns” isimli eseri 1974’te Edebiyat Dergisi Yayınları ortasında çıkan Zarifoğlu, 1976’da mütercim sekreter olarak TRT’ye geçti.
Necip Fazıl Kısakürek’in aracılığıyla Abdülhakim Arvasi’nin soyundan gelen, Van Müftüsü Kasım Arvas’ın kızı Berat Hanım’la tanışan şair, 19 Ağustos 1976’da evlendi. Zarifoğlu’nun Van’da gerçekleşen düğününde Necip Fazıl Kısakürek nikah şahidi oldu. Şairin, Fatma Betül, Ayşe Hicret, Ahmet ve Arife isminde 4 çocuğu dünyaya geldi.
ALIŞILMADIK KELAM DİZİMİYLE İMGE VE BÜTÜNLÜĞE DEĞER VERDİ
Cahit Zarifoğlu, 1983’te TRT İstanbul Radyosuna atandı. İçine kapanık bir karakteri olan ve şiirini temelde “İkinci Yeni”nin kazanımları üzerine kurarak bu akımda kendi yeniliğinin peşine düşen Zarifoğlu, alışılmadık kelam dizimiyle imge ve bütünlüğe verdiği ehemmiyetle Türk şiirine kendi özgünlüğünü getirebilen şairlerden biri oldu.
Şiirleri İngilizce ve Arapçaya da çevrilen usta şair, ömrünün son yıllarında yöneldiği çocuk edebiyatında kaleme aldığı “Yürekdede ile Padişah” yapıtıyla 1984’te Türkiye Yazarlar Birliği Çocuk Edebiyatı Ödülü’nü kazandı.
Zarifoğlu, pankreas kanseri nedeniyle 7 Haziran 1987’de İstanbul’da yaşama veda etti ve Üsküdar Beylerbeyi’ndeki Küplüce Mezarlığı’na defnedildi. Yedi İklim, Muhit, Mavera, Beyaz Bulut, Seferber, Kitap/Haber, Hece ve Bürde’nin ortasında bulunduğu mecmualarda vefatından sonra özel sayılarla yad edilen ve ismine şiir mükafatları verilen Zarifoğlu hakkında birçok tez kaleme alındı.
Cahit Zarifoğlu, “İşaret Çocukları”, “Yedi Hoş Adam”, “Menziller”, “Korku ve Yakarış”, “Şiirler” isimli şiir kitapları “Serçekuş”, “Ağaçkakanlar”, “Katıraslan”, “Yürekdede ile Padişah”, “Motorlu Kuş”, “Küçük Şehzade”, “Kuşların Dili”, “Gülücük” ve “Ağaçokul” isimli çocuk kitaplarına da imza attı. Usta muharrir, günlük tipinde “Yaşamak”, roman tipinde “Savaş Ritimleri” ve “Anne” yapıtlarını yazarken, deneme çeşidindeki “Bir Değirmendir Bu Dünya” ve “Zengin Hayaller Peşinde” isimleriyle toplanan yapıtlarının yanı sıra “Sütçü İmam” isimli tiyatro oyununu da kaleme aldı.
Zarifoğlu’nun üniversite tezi “Rilke’nin Romanında Motifler” ismiyle kitaplaştırıldı. Beyan Yayınları ayrıyeten muharririn “Konuşmalar”, “Romanlar,” “Hikayeler”, “Çocuklarımızla Atlara Biniyorduk”, “Okuyucularla”, “Mektuplar” ve “Radyo Oyunları”nı okuyucunun istifadesine sundu.
